โชคดีที่โบโบ (เดวิด เอิร์ล) ตัวตลกหน้าบึ้งที่มีดอกไม้น้ำพุ่งและมีความสามารถเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย มีรถไขลานที่ไม่ต้องการไฟฟ้า เขาลงเอยด้วยการนั่งซ้อนอยู่บนรถพร้อมกับเปเป้ (ฟิออนน์ โฟลีย์) ตัวตลกข้างถนนผู้ทะเยอทะยานผู้มีความปรารถนาสูง ชื่อฟันโซ (นาตาลี ปาลาไมเดส) ตัวตลกข้างถนนที่เปล่งเสียงฮีเลียม (นาตาลี ปาลาไมเดส ผู้ขโมยการแสดง) ซึ่งอาจ "น่ากลัวไป" ตัดสินโดย รูปลักษณ์แบบเพนนีไวส์ของเธอ หัวขโมยปิดปากจอมปลอม The Great Alfonso (Ivan Kaye) และศพของ Jean DuCocque (Barry McGovern) ที่ปรึกษาในอดีตของ Pepe ซึ่งติดอยู่กับหลังคารถ

 

 

ระหว่างทาง พวกเขาได้พบกับเจนนี่ (เอมี เดอ บรูน) นักข่าวที่เคยคุยกับโบโบในตู้ไม้กวาด ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่เพื่อนร่วมงานของเธอไม่เคยปล่อยให้เธอลืม เจนนี่มุ่งมั่นที่จะพิสูจน์ทฤษฎีของเธอว่าแสงสุริยะเชื่อมโยงกับทฤษฎีสมรู้ร่วมคิดอื่นๆ ได้อย่างไร และจบลงด้วยการที่อัลฟองโซจอมโหดตามหาอดีตสมาชิกวงบอยแบนด์ผู้สันโดษผู้สูงวัยที่ถูกเรียกว่า "ทิมจากโบรมานซ์" (ทัดห์ก เมอร์ฟี่) คนอื่นๆ ในแก๊งตกหลุมพรางพร้อมกับพวกขี้โมโหที่รอวันสิ้นโลกพร้อมกับถังยาที่เต็มไปด้วยยา จนกระทั่งรูปปั้นมีชีวิตสองตัวที่มีเนื้อวัวร่วมกับฟอนโซ (ร่างหนึ่งที่ดูเหมือนเจมส์ จอยซ์ที่มีผิวคล้ำ และอีกรูปเป็นเทพีเสรีภาพที่มีผิวสีเขียว) ติดตามพวกเขาอีกครั้งด้วยมุขตลกที่สนุกสนานยิ่งขึ้นเมื่อภาพยนตร์คลี่คลาย

 

เห็นได้ชัดว่าข้างต้นจะชี้ให้เห็นว่าโครงเรื่องเป็นเรื่องตลกไร้สาระที่สะสมองค์ประกอบที่ไร้สาระและการพลิกผันของโชคลาภอย่างบ้าคลั่ง เช่นเดียวกับหอคอยมนุษย์ง่อนแง่นที่ตัวตลกสวมเป็นปรากฏการณ์สำหรับผู้ชมเด็กที่ถูกฆาตกรรม นั่นคือสิ่งที่ทำให้มันสนุก แม้ว่ามุกตลกบางเรื่องจะพูดจาเหมือนพายครีมก็ตาม จะมีเวลาอีกหนึ่งวินาทีต่อมาเสมอ และผู้กำกับจอร์จ เคนก็รักษาพลังเอาไว้ตลอด โดยมีนักแสดงที่เล่นตามเกมที่รู้วิธีขว้างเนื้อหาอย่างชัดเจน